Onze wereld bestaat uit vele virtuele werelden
Het fysieke hier en nu, dat in tijd en ruimte bitter weinig voorstelt, is gelukkig lang niet alles. We hebben immers ook de wereld van de verbeelding, de wereld van de schilderijen, voorstellingen van werelden die in tijd en ruimte gescheiden zijn van het hier en nu.
De echte wereld kan vreemder zijn dan de virtuele wereld waarin een nieuwe realiteit ontstaat, een nieuwe wereld, die een voor jou unieke betekenis heeft. De wereld die je binnen gaat, het verhaal dat verteld wordt, vermengt zich met de verhalen die je al in je hoofd hebt, verhalen die afkomstig zijn uit andere bronnen en met de verhalen die je zelf hebt bedacht en voortdurend bedenkt.
Altijd als je een virtuele wereld betreedt kun je worden overvallen door de betovering die je even de echte wereld doet vergeten.
Eerste thema
de interne strijd van het individu
De kunstenaar is permanent op reis in de wereld van de verbeelding, een ontdekkingsreis die het risico op schipbreuk in zich draagt. Het is een spel met eigen regels dat niet gespeeld kan worden zonder grenzen op te zoeken en onbekend terrein te betreden met het risico dat je geen geluid ontdekt dat het geroezemoes ontstijgt.
Tweede thema
het individu in de groep
Kunst is niet in de eerste plaats een amusementsindustrie maar een onderzoekdiscipline die ontdekkingen doet en ideeën visueel op scherp zet.
De kunstenaar is onderzoeker in het eigen laboratorium. De vraag wat kunst is, is niet eenduidig te beantwoorden. Het is de taak van de kunstenaar om telkens een nieuwe definitie te bepalen. Kunst is daardoor veelal een opstand van het individu tegen het comfort van de groep, terwijl overleven zonder groep schier onmogelijk is.
