terug

het verstrijken van de tijd

6 x 100 x 70 cm acrylverf op karton

Hier is wederom het bestaan van de virtuele wereld naast de reële wereld uitgebeeld. De wereld van de verbeelding beheerst het leven van de kunstenaar, het schilderij is een wereld van verbeelding, vormt een nieuwe ruimte, een virtuele wereld. Dit geschilderde collage van mensen uit de reële wereld en elementen uit de fantasie, met schilderijen die echter zijn dan de ruimte waarin ze hangen, vormt een brug van het analoge schilderij naar digitale wereld van collages en virtual reality. Het is niet één schilderij met een centraal perspectief, maar er is een tijdslijn van links naar rechts met in de loop der jaren veranderende perspectieven. 

groeien met de tijd

Een schilderij  wordt binnengedragen in een schilderij.  Wat is fantasie, wat werkelijkheid? De voetstappen worden in verschillende werelden gezet. We duiken in het diepe. We weten niet precies hoe de wereld in elkaar zit, wie de grote schilder is die alles schildert. Als schilder ben je schepper, maak je een nieuwe wereld, maar ben je bekneld in je eigen raamwerk, zit je  vast aan de beperkingen van het schilderij.

passanten

Tijd gaat voorbij. We kijken vanuit het schilderij, vanuit de wereld van de verbeelding, vol verbazing en achterdocht naar de werkelijkheid die er bij nadere beschouwing vreemder uitziet dan we voor mogelijk houden.

Een serie schilderijen in een schilderij. Wat is fantasie, wat werkelijkheid? Welke is de belangrijkste? Geen van de geschilderde werelden is volledig, de koppen hebben geen lichaam en zitten gevangen in hun lijst, de benen hebben geen hoofd en zijn onthande passanten, de liggende lichamen zijn machteloze vingers.  De koppen kijken vanuit hun virtuele wereld, vanuit hun schilderij naar de echte wereld. De virtuele wereld lijkt echter dan de analoge wereld. 

 

de kracht van verbeelding

Je verbeelding is vrij, niet gebonden aan regels, alsof je van een rotspunt de zee induikt, als een acrobaat die kan vliegen in de trapeze, als een paaldanser die op sensuele wijze de zwaartekracht overwint. De verbeeldingskracht en denkkracht zegevieren in eerste instantie over het handwerk.  In plaats van de handen uit de mouwen te steken wordt vol trots het maximale denkvermogen aangesproken, de fantasie en het vermogen om nieuwe gezichtspunten in te nemen.

arbeid kost tijd

De kunstenaar werkt aan de toekomst door de wil om iets uit niets te maken en door te laten zien dat een brok in de keel wordt geaccepteerd, maar dat je je mannetje staat; je hebt niet eens de benen om ergens voor weg te lopen; je wilt je nek uitsteken en de wereld tonen hoe sterk je bent.

De basis van het werk van de kunstenaar is het willen, de wil om iets te maken. Daarbovenop komt een iteratief proces van denken en voelen; je bedenkt iets, je voelt er iets bij, je schildert en daarbij denk je en voel je tot de wil om verder te gaan afneemt en je weer iets anders wil.

verstreken tijd

Ten slotte is er de melancholie, de terugblik, de berusting, de troost. De tijd is verstreken, het zit er bijna op.

Als kind kijk je verwachtingsvol vooruit naar een vreemde wereld die onvoorspelbaar is en als oudere kijk je verbaasd terug naar een leven vol vreemde wendingen en achteraf gezien verrassende keuzes. Op de achtergrond draait de overvolle wereld door alsof er niets is gebeurd.